Vandaag was een relaxdag in Cuenca maar het startte wel met een bezoek aan een van de beroemdste Panamahoeden fabrieken van Ecuador en eigenlijk de wereld. Die is van Homero Ortega. Wel raar dat een van de beroemdste Ecuadoriaanse producten vernoemd is naar een heel ander land. Dat zit zo. In de 19e eeuw had men in Cuenca hoeden gemaakt van palmriet en die meegenomen naar Panama. Daar is de hoed door diverse vooraanstaande personen gekocht en toen ze vroegen hoe zij aan de hoeden kwamen, bleek dat Panama te zijn. Een van hen was een werker aan het Panamakanaal die bekender werd als schilder en een hoed aan zijn vriend Vincent van Gogh gaf. Die heeft met die panamahoed enkele zelfportretten gemaakt. Bij de opening van het Panamakanaal kocht president Roosevelt ook zo'n hoed in Panama. Eigenlijk had het een Ecuadorhoed moeten heten en men is nog bezig om te kijken of de naam veranderd kan worden maar als een hoed al meer dan 150 jaar Panamahoed genoemd wordt krijg je dat er toch niet meer uit. Onze reisleider leek ook hier kind aan huis en kon ons veel vertellen over het gehele productieproces.
De duurste hoed is overigens eentje waarbij het riet in zo fijne strengen wordt geweven door vrouwen dat zij met 1 hoed ongeveer 6 maanden bezig zijn. Als je water zou gieten in de hoed, lekt hij niet. Die hoed kan op een speciale manier worden opgerold en speciaal worden verpakt en daarna springt hij weer in zijn oorspronkelijke vorm terug. Mits goed opgerold, hetgeen je geleerd krijgt bij aanschaf, kun je dat altijd blijven doen. Er zijn niet veel van deze speciale hoeden en dat zal aan de prijs liggen. De productieprijs is $ 2.500,-. De verkoopprijs ligt dus hoger maar deze hoed wordt eigenlijk als traditie aan de presidenten van de VS gegeven. Benieuwd wat een lompe boer als de huidige president ervan vindt. De zaak wordt nu door de kleinzoon en 3 kleindochters van de oprichter gerund en die zijn een hele nieuwe range producten gaan maken, zoals vrouwenhoeden en tassen die over de hele wereld in exclusieve winkels worden verkocht. Op de foto zie je de uiterst dichtgeweven hoed die zo duur is.
De duurste hoed is overigens eentje waarbij het riet in zo fijne strengen wordt geweven door vrouwen dat zij met 1 hoed ongeveer 6 maanden bezig zijn. Als je water zou gieten in de hoed, lekt hij niet. Die hoed kan op een speciale manier worden opgerold en speciaal worden verpakt en daarna springt hij weer in zijn oorspronkelijke vorm terug. Mits goed opgerold, hetgeen je geleerd krijgt bij aanschaf, kun je dat altijd blijven doen. Er zijn niet veel van deze speciale hoeden en dat zal aan de prijs liggen. De productieprijs is $ 2.500,-. De verkoopprijs ligt dus hoger maar deze hoed wordt eigenlijk als traditie aan de presidenten van de VS gegeven. Benieuwd wat een lompe boer als de huidige president ervan vindt. De zaak wordt nu door de kleinzoon en 3 kleindochters van de oprichter gerund en die zijn een hele nieuwe range producten gaan maken, zoals vrouwenhoeden en tassen die over de hele wereld in exclusieve winkels worden verkocht. Op de foto zie je de uiterst dichtgeweven hoed die zo duur is.
Over de middag niet echt veel bijzonderheden. Hier hebben ze een hop on hop off bus, dus konden we wat meer van het oude centrum zien met de vele invloeden van de indianen, Inca's en spanjaarden. Verder wat inkopen gedaan voor morgen, weer een reisdag en een bezoek aan een mangrovegebied. Uiteraard meer daarover in mijn volgende blog.
Hoewel we nog tot en met woensdagochtend met de huidige chauffeur en reisleider optrekken voor we naar de Galapagos gaan gaan we vanavond formeel afscheid nemen. Traditiegetrouw krijgen zij een fooi van de groep. Het basissalaris van een reisleider is zeer karig en ligt zelfs in Ecuador op een niveau dat hij net aan rond zou kunnen komen. Als ik het zo bedenk gaat er per reiziger misschien maar 40 euro van het forse reisbedrag naar de reisleider. Ik durf te stellen dat ik nog nooit zo'n goede reisleider heb meegemaakt. Wat een passie, kennis, humor en organisatievermogen heeft deze man.
Hoewel we nog tot en met woensdagochtend met de huidige chauffeur en reisleider optrekken voor we naar de Galapagos gaan gaan we vanavond formeel afscheid nemen. Traditiegetrouw krijgen zij een fooi van de groep. Het basissalaris van een reisleider is zeer karig en ligt zelfs in Ecuador op een niveau dat hij net aan rond zou kunnen komen. Als ik het zo bedenk gaat er per reiziger misschien maar 40 euro van het forse reisbedrag naar de reisleider. Ik durf te stellen dat ik nog nooit zo'n goede reisleider heb meegemaakt. Wat een passie, kennis, humor en organisatievermogen heeft deze man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten