31 juli - Reserva Ecologica Manglares Churute, dus veel muggen

Deze dag vertrokken we voorgoed uit de hooglanden van Ecuador. Vanaf Cuenca op ongeveer 2900 meter stegen we eerst naar ons hoogste punt over de westelijke Andes op 4200 meter naar de Pacific. Einddoel van de dag is Guayaquil, de grootste stad van Ecuador met 3,5 miljoen inwoners maar ook met een enorme criminaliteit. Het wordt ons ten zeerste afgeraden om ons in bepaalde wijken te begeven of na een bepaalde tijd nog buiten te zijn. We zijn halverwege de middag bij ons hotel aangekomen en voelen ook niet de behoefte om nog veel te ondernemen. Een rustmoment is nu even welkom.
Voordat we in Guayaquil aankwamen hebben we eerst een bezoek gebracht aan Reserva Ecologica Manglares Churute, een natuurpark dat deels bestaat uit een mangrovebos. Een hoge temperatuur en water betekent muggen! En die waren er met vele duizenden. We hadden beter een douche met 50% Deet kunnen nemen want ze staken gewoon door 2 lagen kleding heen. Op gegeven moment mijn regenjack maar aangedaan om een extra laag te vormen tegen deze pokkenbeesten. Enfin, het mangrovebos bood ons in korte tijd wel de meeste vogels om te fotograferen. Twee bijzondere vogels die we zagen waren een visarend en een redelijk grote ijsvogel. Verder enkele ibissen en blue herons, ofwel amerikaanseblauwe reigers en enkele groefsnavelani's, familie van de koekoeken.

Na de boottocht op zoek naar de vogels hebben we in een ander deel van het reservaat gezocht naar de brulapen, ofwel howlers. Helaas konden we ze niet traceren, hoewel we ze wel hebben gehoord. Maar om ze te spotten hadden we verder een berg op moeten lopen, maar in de warmte en dik aangekleed tegen de muggen die nauwelijks last hadden van de Deet, hebben we de wandeling vroegtijdig afgebroken.
Ons hotel ligt tegenover een klein parkje met iguana's. Toen de stad vele jaren geleden uitbreidde in deze richting zaten die er al en zij hebben er toen gewoon omheen gebouwd en er een soort beschermd parkje van gemaakt dat wordt bewaakt. Vanaf de 6e etage zien we de iguana's in de bomen zitten.
Vanavond onze laatste avond met onze geweldige gids, Marc. Morgen even na 9 uur vertrekken wij naar de luchthaven en vliegen in 1,5 uur naar Galapagos en daar krijgen wij 2 nieuwe gidsen die dat deel voor hun rekening nemen. Marc reist direct na ons vertrek weer terug naar Quito en een uur nadat hij daar geland is start voor hem een nieuwe groep die dezelfde reis maakt.

30 juli - Panamahoeden en struinen door Cuenca

Vandaag was een relaxdag in Cuenca maar het startte wel met een bezoek aan een van de beroemdste Panamahoeden fabrieken van Ecuador en eigenlijk de wereld. Die is van Homero Ortega. Wel raar dat een van de beroemdste Ecuadoriaanse producten vernoemd is naar een heel ander land. Dat zit zo. In de 19e eeuw had men in Cuenca hoeden gemaakt van palmriet en die meegenomen naar Panama. Daar is de hoed door diverse vooraanstaande personen gekocht en toen ze vroegen hoe zij aan de hoeden kwamen, bleek dat Panama te zijn. Een van hen was een werker aan het Panamakanaal die bekender werd als schilder en een hoed aan zijn vriend Vincent van Gogh gaf. Die heeft met die panamahoed enkele zelfportretten gemaakt. Bij de opening van het Panamakanaal kocht president Roosevelt ook zo'n hoed in Panama. Eigenlijk had het een Ecuadorhoed moeten heten en men is nog bezig om te kijken of de naam veranderd kan worden maar als een hoed al meer dan 150 jaar Panamahoed genoemd wordt krijg je dat er toch niet meer uit. Onze reisleider leek ook hier kind aan huis en kon ons veel vertellen over het gehele productieproces.
De duurste hoed is overigens eentje waarbij het riet in zo fijne strengen wordt geweven door vrouwen dat zij met 1 hoed ongeveer 6 maanden bezig zijn. Als je water zou gieten in de hoed, lekt hij niet. Die hoed kan op een speciale manier worden opgerold en speciaal worden verpakt en daarna springt hij weer in zijn oorspronkelijke vorm terug. Mits goed opgerold, hetgeen je geleerd krijgt bij aanschaf, kun je dat altijd blijven doen. Er zijn niet veel van deze speciale hoeden en dat zal aan de prijs liggen. De productieprijs is $ 2.500,-. De verkoopprijs ligt dus hoger maar deze hoed wordt eigenlijk als traditie aan de presidenten van de VS gegeven. Benieuwd wat een lompe boer als de huidige president ervan vindt. De zaak wordt nu door de kleinzoon en 3 kleindochters van de oprichter gerund en die zijn een hele nieuwe range producten gaan maken, zoals vrouwenhoeden en tassen die over de hele wereld in exclusieve winkels worden verkocht. Op de foto zie je de uiterst dichtgeweven hoed die zo duur is.

Over de middag niet echt veel bijzonderheden. Hier hebben ze een hop on hop off bus, dus konden we wat meer van het oude centrum zien met de vele invloeden van de indianen, Inca's en spanjaarden. Verder wat inkopen gedaan voor morgen, weer een reisdag en een bezoek aan een mangrovegebied. Uiteraard meer daarover in mijn volgende blog.
Hoewel we nog tot en met woensdagochtend met de huidige chauffeur en reisleider optrekken voor we naar de Galapagos gaan gaan we vanavond formeel afscheid nemen. Traditiegetrouw krijgen zij een fooi van de groep. Het basissalaris van een reisleider is zeer karig en ligt zelfs in Ecuador op een niveau dat hij net aan rond zou kunnen komen. Als ik het zo bedenk gaat er per reiziger misschien maar 40 euro van het forse reisbedrag naar de reisleider. Ik durf te stellen dat ik nog nooit zo'n goede reisleider heb meegemaakt. Wat een passie, kennis, humor en organisatievermogen heeft deze man.

29 juli - Wandeling in Cajas National Park

Deze dag stond in het teken van een wandeling op net onder de 4000 meter in Cajas, een waanzinnig mooi merengebied op grote hoogte. Cajas betekent overigens koud, maar dat viel vandaag reuze mee. Hier is de groep in tweeën gedeeld, een voor de fotografen die van de natuur genieten en dat ook willen vastleggen en en tweede groep die meer stijging en snelheid geen probleem vond. Marjon nam groep 1 en ik groep 2.

Ook nu weer zoveel geleerd gekregen over de plantjes die hier groeien en de bomen die vooral een probleem vormen. Zo is de eucalyptus boom een soort die wel handig leek als snelle groeier maar die teveel water uit de grond halen zodat dat weer een probleem is voor de grond. Die boom is niet meer uit te roeien. Hetzelfde geldt voor naaldbomen die uit Canada binnen zijn gehaald. Leek een goed idee maar is nu vooral een last. Om nog maar niet spreken van de forel. Een lekkere vis maar zo agressief dat de inheemse catfish erdoor is verdwenen. Nu proberen ze uit alle macht de forel weg te vissen daar.

In Ecuador wordt het superfood Quinoa uitgebreid verbouwd. Op onze reisdag gisteren zagen we al dat veel indianen stammen dat verbouwen en er veel geld mee verdienen, hetgeen overigens een goede en eerlijke zaak is. Tijdens onze wandeling zagen wij ook quinoabomen. Bijzondere bomen die ongeveer 1 cm per jaar groeien, een roodachtige bast hebben van flinterdunne velletjes die steeds afvallen. We zijn 2x tijdens de wandeling door een quinoabos gelopen en dat geeft een beetje een Tolkien-gevoel. Na de wandeling nog geluncht in een eenvoudig restaurantje en daar een kippensoep genomen. Dit was typisch een soep in de categorie: ork-ork-ork, soep eet je met mes en vork, en een beetje met een lepel. Zie de foto.

Vanmiddag in een grote supermarkt nog een koffer kunnen scoren want de rits van mijn reistas is naar de knoppen en dat is niet handig als we woensdag naar de Galapagos vliegen.

28 juli - Een druk programma op een lange reisdag

Vandaag gaan we naar het een na laatste hotel op het vaste land van Ecuador, in Cuenca.

De eerste stop was op een drukke veemarkt in Riobamba. Ook vorig jaar in Madagascar hebben we een veemarkt bezocht maar dat was een soort ongeorganiseerde bende en hier was het veel groter en was het een georganiseerde bende. Riobamba is echt een indianen stad en dat betekent veel kleine mensen in zeer kleurrijke kleding. Het is dus enorm fotogeniek om te proberen die getekende koppen van die oudere indianen vast te leggen. Ze houden daar overigens niet zo van. Als je een foto van hen neemt, neem je een stukje van hun ziel, vinden ze. Als je betaalt is het wel goed. Uhmmm, hoe zit dat ook alweer met godsdiensten? Enfin, in totaal heeft het ons 1 dollar gekost en is een zoomlens een mooie uitvinding.

Een enorme vracht aan dieren die per soort in een deel van de markt staan en het leuke is als een schaap of varken weet te ontsnappen. Dan rent de eigenaar er achteraan en niemand die een hand uitsteekt. Overigens viel op hoe goed de dieren er uitzagen. Bijna al het vee is scharrelvee en alles was goed doorvoed.

Daarna ging de reis dor naar de beroemde treinreis naar Nariz de Diablo,  de Duivelsneus. Dat is een stuk treintracé dat van 1900 tot 1901 is gebouwd. Van de 4000 werknemers zijn er 2500 omgekomen. In eerdere tijd werd de berg waar de trein omheen moest al de Neus genoemd, naar de vorm van de berg, maar mede vanwege de vele doden kreeg het de huidige naam. Het is een treinreis van in totaal een kleine 2 uur door een schitterend landschap.

Tenslotte hebben we een bezoek gebracht aan het Ecuadoriaanse Incastad Ingapirca. Het is niet van de grootsheid van de oude Incasseren in Peru en Bolivia maar het is de enige stad met een elipsvormige zonnetempel die nog geheel intact is. Het had ook weinig gescheeld of Ecuador was het belangrijkste land van de Inca's geworden omdat ze vergevorderde plannen hadden om de stad die nu Quito heet te veroveren. Ze waren namelijk van plan een stad te veroveren zo dicht mogelijk bij de evenaar. Dat had dan hun hoofdstad moeten worden. De Spanjaarden gooien echter roet in het eten en versloegen en verdreven de Inca's.

27 juli - De Chimborazo

Vandaag is een reisdag van Baños naar Riobamba onder de rook van de inmiddels niet meer actieve vulkaan (laatste uitbarsting 12000 jaar geleden), de Chimborazo. Op en rond deze vulkaan hadden we 2 activiteiten, maar eerst iets over de Chimborazo zelf.
De Chimborazo meet volgens de gebruikelijke metingen, vanaf zeeniveau, 6310 meter, maar...... als je alles zou meten vanaf het midden van de aarde zou dit de hoogste berg zijn geweest van de wereld, meer dan 2000 meter hoger dan de Mount Everest. Dat komt vooral omdat de aarde niet perfect rond is maar wat platter. De afstand van de polen tot het midden van de aarde is korter dan vanaf de evenaar en de Chimborazo ligt net ten zuiden van de evenaar. We zijn met de bus eerst gereden naar het hoogste punt waar een voertuig kan komen en dat is op 4800 meter. Voor ons westerlingen die soms onder de zeespiegel leven kan dat redelijk gevaarlijk zijn. Voor onze aankomst daar moesten we minimaal 2 liter water hebben gedronken en enige haast wordt direct afgestraft. Er is een enorm gevaar op hoogteziekte dus. Op 4800 m hebben we geluncht en alleen als je je behoorlijk goed voelde mocht je wagen naar 5000 m te gaan en dat is 8 personen van onze groep gelukt, maar het was een zware wandeling.

200 m stijgen lijkt niet veel maar dat zie ik inmiddels anders. Op dat moment waren al 2 mensen ziek geworden en zij zijn in de bus gebleven. Overigens op de wandeling naar 5000 m nog een cache kunnen doen.
Na het wandelen gingen we met mountainbike van 4800 m eerst naar het begin van het Chimborazo National Park op ongeveer 4300 m over een onverharde weg van 9 km lang. Daarna ging de groep over asfaltwegen verder omlaag naar rond de 3000 m over een afstand van 26 km. Op die route kregen we wat vaker de zon te zien en kwam de top van de Chimborazo met eeuwige sneeuw soms tevoorschijn. Een prachtig landschap met af en toe wild levende vicuñas, een lamasoort die tijden uit het Ecuadoriaanse landschap was verdwenen. Het wol van de vicuña is erg duur en het is ten strengste verboden de wild levende dien te scheren laat staan te vangen. Op 1 van de foto's zie je een paar vicuñas.  Al met al een paar vermoeiende activiteiten zeker op deze hoogtes, derhalve vroeg naar bed.

25 en 26 juli - Naar en in Baños

In de vroege ochtend van de 25e moesten we weer helaas de mooie ecolodge in de jungle verlaten naar onze nieuwe bestemming Baños. Over de reis valt niet zoveel te vertellen behalve dat we in de avond een restaurant bezochten waar de eigenaar werkelijk niet in staat was om een groep eters te bedienen. Hij kon het totaal niet aan en toen we vroegen om mayo liep hij naar het terras en vroeg een bekende om snel een fles in de supermarkt te kopen. Er mankeerde wel meer en het is jammer dat de man het overwegend prima werk van de kok teniet deed.
Dan Baños. Een redelijk grote plaats, gesticht in 1610, dat redelijk ontspannen overkomt. Het is gelegen naast de zeer actieve Tungurahua vulkaan, met 5016 meter de 10e hoge berg van Ecuador. Baños zelf ligt in een soort kom, omsloten door behoorlijk hoge bergen met aan de oost- en westzijde een lavaslenk, ontstaan bij eerdere uitbarstingen. Simpelgezegd betekent dat dat de bevolking bij een uitbarsting moeilijk via die zijdes kan vluchten. De enige uitweg is de berg oprennen recht tegenover de vulkaan. Daar is ook een weg aangelegd die slingerend naar boven gaat speciaal als evacuatieroute. Overal in Baños zie je borden over het evacuatieplan, mocht het tot een uitbarsting komen. Bij mooi helder weer is er op de vulkaan een spectaculair schouwspel te bewonderen. Vanaf de berg tegenover de vulkaan kun je dan 's avonds roodgloeiende lavastenen vanuit de krater over de helling zien rollen. Een deel van de groep is nu op die berg en hoopt dat schouwspel te kunnen zien maar het regende net en bijna de hele dag zaten alle bergen in de wolken; wij zijn dus niet meegegaan. Het was al een beetje drukke dag. Overigens hebben na de stichting van Baños Dominicaner monniken gezegd dat het zo'n vaart niet met een uitbarsting zal lopen omdat God over de stad waakt. Vulkaan-experts geven echter aan dat een zware uitbarsting zeer reëel is en verwacht kan worden en dat de vorm van de kegel van de vulkaan dusdanig is dat die waarschijnlijk de stad zal raken.
keer. Ter plaatse besloten we er toch overheen te gaan want de weg terug was ook niet makkelijk gezien de modderpaden. Daarna in de omgeving nog wat dingen gezien en na de lunch zijn we met 5 mensen van onze groep met paarden de bergen ingegaan meer in de richting van de vulkaan, maar zoals gezegd bleef hij al de tijd in de wolken. We zijn niet dichterbij geweest dan een kilometer of 3.

Vanmorgen zijn we met een man of 12 met een zeer oude kabelbaan over een ravijn naar de andere kant gegaan om daar te wandelen. Het was geen best weer en eenmaal aan de andere kant hoorde de reisleider dat de wandelroute mogelijk geblokkeerd kon zijn. Bleken afgelopen nacht 3 aardverschuivingen te zijn geweest. Niet zo groot als afgelopen zondag maar toch over een breedte van zo'n 10 meter en een lengte van een meter of 80 en dat 3 keer. Ter plaatse besloten we er toch overheen te gaan want de weg terug was ook niet makkelijk gezien de modderpaden. Daarna in de omgeving nog wat dingen gezien en na de lunch zijn we met 5 mensen van onze groep met paarden de bergen in gegaan, meer in de richting van de vulkaan maar zoals gezegd bleef hij al de tijd in de wolken. We zijn niet dichterbij geweest dan een kilometer of 3.

24 juli - In de jungle

De dag startte vandaag met een wandeling door primair regenwoud. Dat is redelijk bijzonder want zoveel is er niet meer op onze aardkloot. Wij, mensen, zijn hard op weg om alle oorspronkelijke regenwouden naar de kloten te helpen. Een wandeling door een plaats waar nooit iets anders dan deze bomen en planten hebben gestaan is iets unieks. Begeleid door een 72-jarige gids van de lokale indianenstam, gewapend met een manchete is een mooie en leerzame belevenis. De man is al met pensioen maar kan geen afscheid nemen van het gidsen van toeristen. Zo'n leuke en lieve man, luisterend naar de naam Bartholomeus.

Op de foto's zie je dat Bartholomeus een inkeping maakt in een boom en dat er rood sap uit komt, precies bloed.

De tocht van ruim 3 uur was behoorlijk pittig over zeer drassige grond die soms steil naar boven en beneden leidde. Een fors deel van de groep kon ook niet op de benen blijven en viel op de glibberige hellingen of in de talloze stroompjes.

In de middag hebben we tegenover de ecolodge een dorpje van de Quichoa-indianen bezocht. Ze hebben daar voor ons een speciale lekkernij bereid, reusachtige larven van mega-kevers. Die kosten

geroosterd op de markt al gauw 6 dollar per 3 stuks aan een saté prikker. Ze worden levend geroosterd boven het vuur. Ik heb mijn portie aan een ander gegund want mijn buik is al wat van streek. Ook hebben we de diverse gewassen gezien die de indianen telen, van koffiebonen, via cacao tot aan kinine.
Vanavond, na het diner hebben we rond de kampvuurplaats nog wat canelazo gedronken en heeft het personeel van de lodge nog wat Quichoa liedjes gezongen.

23 juli - De jungle in

Achteraf gezien was het onmogelijk om gisteravond de Yacuma ecolodge in het junglegebied van Ecuador te bereiken. De situatie met te hoog water, weggerukte bomen en te snel stromende rivieren was reden voor de marine om al het scheepvaart te verbieden. Vandaag op de rivieren zagen we pas goed hoe hoog het water gisteren heeft gestaan. Op sommige plaatsen echt meters hoger en op veel plaatsen waren oevers weggeslagen.
Vanmorgen zijn we eerst naar een dierenopvang gegaan. Dat stond eigenlijk voor morgen op het programma maar was nu efficiënter om voor vandaag te plannen. Bij deze opvang kunnen dieren terecht die gevonden zijn door douane of politie, die als huisdier waren gehouden of van circussen. Doel is wel om de dieren terug te zetten in de natuur maar vaak kan dat niet omdat ze té gedomesticeerd zijn geworden of bijvoorbeeld omdat veren zijn verwijderd en ze niet ver kunnen vliegen. Hier werken vrijwilligers van over de hele wereld en net als in Costa Rica is dit erg populair onder jongeren. Overigens kost dat nog best veel geld en dan mag je ongeveer 4 weken voor de beesten zorgen.
Hier vandaan zijn we verder de rivier afgevaren tot een geschikte lunchlokatie. We kregen rijst, groente en kipvlees verpakt in bananenbladeren. Een prima lunch!
Na de lunch is een deel van de groep in grote autobanden met de stroming mee van de rivier afgedreven. Een superrelaxte bezigheid en soms ging het nog best hard. Daarna zijn we weer in de boten gehezen en hebben we het laatste stuk naar de Yacuma ecolodge gevaren, een prachtig verblijf in de jungle, direct grenzend aan primair regenwoud.

Einde van de middag gingen we weer per boot met een kleiner groepje de rivier op. Doel was een binnenmeer waar mooie vogels te spotten zouden zijn. Vanaf een bepaalde plek moesten we nog een paar 100 meter te voet de jungle in maar door de hoge waterstand was het gebied voor ons onmogelijk te bereiken. We zijn toen maar met de boot wat kreken in gaan varen. Jammer, maar het was verder een prachtige dag.

22 juli - Aardverschuivingen

Ons einddoel hebben we vandaag niet bereikt.  Wat aardverschuivingen hebben roet in het eten gegooid.

Doel was een mooie ecolodge in de jungle ten oosten van de Andes maar dat hebben we vandaag niet bereikt. Onderweg zijn we de oostelijke Andes overgestoken over een pas op 4100 m hoogte en toen afgedaald via het nevelwoud langzaamaan naar het regenwoud van Ecuador. Zoals je weet zit een regenwoud tot ca 1000 m en een nevelwoud tussen 1000 en 3000 m. Bij een regenwoud regent het vaak, anders hadden ze het vast anders genoemd. In dit deel van Ecuador kan rond de 5000 mm regen per jaar vallen en nu bleek dat een fors deel daarvan de afgelopen dagen was gevallen. Op onze afdaling naar de jungle zag onze gids watervallen die hij in 20 jaar nog nooit eerder had gezien. Op een bepaald moment werd hij door een lokale agent gewaarschuwd dat de route mogelijk door een aardverschuiving was geblokkeerd. Er was al een optie geregeld dat we in een plaats ervoor zouden kunnen overnachten als we niet verder zouden kunnen. We zijn toch verder gegaan en op gegeven moment konden we toch niet verder omdat in een bocht op 2 plaatsen de helling was gaan schuiven. Op die plaats was men met een shovel al druk bezig geweest de meeste zooi weg te schuiven, verder de helling af. Toen we met enkelen van onze groep lopend voor aankwamen stroomde het water met veel geweld over de weg. Normaal stroomt het water daar onder de weg door maar dat was nu geheel geblokkeerd. Toen enkele boomstronken door een betonnen muur waren geduwd zakte het water pas. De schade aan de weg was enorm maar voorzichtig probeerden enkele grotere vrachtauto's en pick-up trucks de bocht door te rijden en dat lukte wonderwel. Toen kwam langzaam het verkeer weer op gang. Als er voertuigen door het water reden werden de hellingen die hadden losgelaten angstvallig in de gaten gehouden want soms rolde een stuk rots nog nasr beneden. En toen het verkeer al zeker aan het rijden was, liet ook een muur met daaraan een stuk vangrail los en bungelde langs de wand naar beneden. Overigens lag de weg daar nog zeker zo'n 150 à 200 meter boven het dal langs een zeer steile helling. Onderweg nog veel schade gezien en op een helling aan de andere kant van het dal zagen we een waterval van aarde en steen van boven naar beneden vallen. Echt bizar!
Belangrijkste reden is natuurlijk de ontbossing, ook hier. De regering heeft de bevolking in dit deel van het land toegestaan bossen te kappen zodat vee kan grazen en zij inkomsten hebben.
Op zich hadden we nog de tijd om naar de ecolodge te gaan. Maar het laatste stuk moest dan met kano's en door het watergeweld nu dreven er teveel bomen in het deel dat we zouden moeten varen en dat werd als te gevaarlijk ingeschat. De organisatie heeft ons vervolgens omgeboekt naar een andere los te aan de rand van de jungle. Morgenvroeg gaan we alsnog naar de jungle en voor de komende dagen wordt het programma enigszins omgegooid zodat we zo min mogelijk missen. Daarover later meer.

21 juli - Bezoek aan kratermeer Cuicocha

We zijn weer vroeg vertrokken voor een bezoek aan een groot kratermeer van de Cuicocha. De laatste uitbarsting is lang geleden en direct na de ontploffing van de vulkaan is deze ingestort. Vervolgens zijn door lava-ophopingen 2 langwerpige domes ontstaan. De krater is vervolgens volgelopen met water en dat is nu het kratermeer. De 2 domes zie je nu als bergen boven het water uitsteken. Het meer is 185 meter diep en eigenlijk leeft er geen vis vanwege zwavel dat nog steeds opborrelt. Voor een bergmeer, want het ligt op ca 3100 m hoogte, is het water redelijk warm, namelijk ongeveer 14 graden.
Met een bootje zijn we om de 2 bergen heen gevaren en na afloop kregen we een drankje geserveerd, een Canelazo. Het is ter plaatse bereid en de drank wordt getrokken van een vrucht (in dit geval bramen) en kaneel en opgewarmd en naar believen kun je er wat zelfgebrouwen rum bij doen. Overigens heeft elke streek hetzelfde drankje maar dan gebruiken ze andere vruchten. Voor het diner hebben we in het hotel nog 2 soorten Canelazo's geproefd. Daarbij werd verteld dat het een belangrijk welkomstdrankje is in Ecuador.
Daarna hebben we enkele streekgebonden ambachten bekeken. 1 plaats heeft naam gemaakt als leerdorp,  waar je enorm veel leerproducten kunt kopen maar eigenlijk interessanter was het plaatsje Peguche, waar zo'n beetje de bekendste Ecuadoriaanse muzikant en instrumentenmaker vandaan komt. Hij maakte binnen een paar minuten een prima werkende en mooi gedecoreerde panfluit. Hij liet diverse soorten panfluiten en andere instrumenten zien van Ecuador, Peru en Bolivia. Veel van de inwoners van Peguche worden wereldwijd uitgenodigd om hun kunsten te laten horen en eigenlijk is het hele dorp muzikaal ambassadeur van Ecuador.
Peguche staat tevens bekend om de weefkunst met wol van schapen, lama's en alpaca's. Een van de bekendste in Ecuador is José Cotacachi die mooie wandtapijten weet te maken, alles met de hand. Ook kregen we een demonstratie van hoe de verschillende kleuren worden gemaakt. Zo'n beetje alles komt uit de natuur. Een belangrijke basis wordt gevormd door luizen die zich voeden aan een cactus. Die wordt verpletterd en dat vormt een rode kleur, dus gewoon van bloed. Vervolgens kunnen kleuren worden gemengd met bijvoorbeeld as of zwavel om andere kleuren te verkrijgen. Zo werden met natuurlijke combinaties mooie kleuren gevormd.
Morgen vertrekken we al om 06:30 uur naar de jungle. Daar is geen stroom, internet en wifi. Ik kan dus enkele dagen niets posten. Als het goed is gaan we op woensdag weer naar de bewoonde internetwereld. Dus schrik niet als er enkele dagen niets verschijnt. Daarna zal ik enkele posts achter elkaar doen van de jungle-belevenissen.

20 juli - Reisdag naar Otovalo

Ik ga eerst nog even terug naar gisteravond.  We hebben gegeten in een restaurant dat naast het gewone voedsel gespecialiseerd is in lokale gerechten en uiteraard kon ik het niet laten dat uit te proberen. Het stukje hierna is niet voor de poezelige zieltjes, maar bij een bezoek aan Ecuador ontkom je er gewoon niet aan. Een van de lekkernijen hier is cavia, of zoals ze het hier noemen: cuy. Het is eigenlijk een arme-mensen maal en bij de indianen lopen de cavia's door het huis en is er gewoon soms een vet exemplaar de klos. Enfin, ik heb het ook geprobeerd en het is vooral hard werken. Je krijgt gewoon een hele of halve cavia op je bord en dan is het kluiven geblazen. Niet echt veel vlees en en het vlees dat er in zit is vettig. Ik vond het redelijk lekker maar was gewoon om een keer te proberen. Volgende keer gewoon weer een echt stuk vlees.

Elke dag is wel wat bijzonders. Net anders dan vorig jaar in Madagascar waar je van 's morgens tot 's avonds in de bus zat en niet echt veel beleefd had, proberen we nu echt nog dingen te zien of te doen. Ecuador is qua geologie en biologie een bijzonder land. Het heeft de grootste biodiversiteit in een land van deze grootte. Er zijn 27 ecosystemen en 84 verschillende landschapsstijlen. Om een voorbeeld te geven. In Quito valt gemiddeld 1200 mm regen per jaar. Nu is Quito een stad, dus niet echt interessant qua landschapsstijl, maar net ten noorden van Quito valt maar 200 mm per jaar en heb je een steppe-landschap en dan zit je maar 30 minuten van de hoofdstad.
Onze eerste stop was bij de 2 na grootste nog actieve vulkaan. Het wonderlijke van deze Pululahua vulkaan is dat er mensen in de krater wonen. In de krater zijn na de laatste uitbarsting van zo'n 2500 jaar geleden cones ontstaan door de lava. Eentje daarvan staat redelijk in het midden. In de krater wordt landbouw bedreven want de grond is natuurlijk uiterst vruchtbaar. Daar was ook een speciale cache, een zogenaamde earthcache. Dat houdt in dat je op geografisch gebied ter plaatse vragen moet beantwoorden. Een van de vragen gaat over een bepaalde helling bij de krater en waarom die er zo uit ziet. In dit geval is dat erosie. Een andere vraag ga ik toch opzoeken en intrigeert mij ook en dat is waarom dit nog steeds een actieve vulkaan is. Hij rommelt en borrelt allang niet meer maar schijnt wel actief te zijn. Ik gok dat het iets te maken heeft met de formele tijd dat er is verstreken sinds de laatste eruptie. Als ik het niet vergeet laat ik het jullie nog weten.
Daarna zijn we naar de precieze evenaar gegaan. Het bijzondere is dat ongeveer 1500 jaar geleden de indianen de juiste plek al hadden gevonden. Later kwamen Franse onderzoekers en die zouden wel even bepalen wat de goede evenaar was en die bleken uiteindelijk tientallen meters verkeerd te zitten. Met komst van de GPS bleek de lijn uiteindelijk precies op de eerder vastgestelde plek van de indianen te zijn. Precies op en naast de evenaar lieten ze wat trucjes zien om het verschil tussen of je op, ten noorden of ten zuiden van de evenaar bent te laten zien en ervaren. Verbazingwekkend! Uiteraard daar ook een stempel in ons paspoort laten zetten, want dat kan gewoon.

19 juli - Bezoek aan de hoofdstad Quito

Als je er dan toch verblijft, dan moet je het natuurlijk ook bezoeken, Quito.
De naam Quito betekent feitelijk 'Het midden van de aarde'. Die naam werd eigenlijk al gegeven door de oorspronkelijke bewoners die niet konden beschikken over kompassen en GPS. Maar hoe wisten ze dan dat ze vrijwel op de evenaar woonden. Die gasten waren niet dom en ze bemerkte dat de tijd dat de zon in het oosten opkwam en weer onderging even lang was doorgaans als de tijd tussen dat hij onder ging en weer opkwam. Die zon was dus net zo lang onderweg aan de andere kant van de aarde als aan deze kant. Zij woonden dus op de baan die de zon maakte en gemakshalve noemden zij dat het midden van de aarde. Later werd dat bevestigd door de ontdekkingsreizigers.
We zijn eerst gereden naar Panecille, een heuvel die eigenlijk precies midden in de stad ligt. Hierop staat een groot Maria-beeld met vleugels, verwijzend naar de bijbel. Dat beeld is immens groot en gemaakt van een enorme hoeveelheid aluminium. Vandaar kun je slechts een deel van de stad zien die in totaal zo'n 50 km lang is en op het breedste stuk 6 km breed. Aan de zuidkant ligt het arme deel, direct noordwaarts van Panecille ligt de oude stad en daar weer achter het rijke noorden. In het zuiden alleen laagbouw en daar kost een gemiddeld huis rond de 30.000 dollar en in het rijke noorden bestaal je al snel 10x meer voor wel iets meer luxe. Daar zijn ook hoge flats en vrijwel alle vrote bedrijven hebben daar hun kantoren. De oude stad staat op de Unesco-lijst en is grotendeels gerestaureerd. Daar huisvest nog wel de president van het land. In het oude deel staan ook ca 80 kerken waarvan enkele zeer grote. 80% van de Ecuadorianen is katholiek, ca 14% protestants en de rest gelooft niets (meer).
Na het bezoek aan de oude stad zijn we met de Teleférico, een grote kabelbaan, naar 4000 m hoogte gegaan waar vandaan je een prachtig zicht hebt over de stad. En dan nog is het onmogelijk om de gehele stad te kunnen zien vanwege de vele bergen die rond en tussen de stadsdelen zitten. Eigenlijk ligt Quito in een vallei op 2850 m hoogte omringd door talloze vulkanen tot wel over de 6000 m.
Ongeveer 400 m vanaf het bovenste station van de Teleférico heb ik mijn eerste cache in Ecuador gevonden. Was toch een vermoeiende wandeling vanwege de ijle lucht.
Op de foto's zie je het standbeeld, het rijke interieur van een kerk, een toevallig straatnaambordje met daarop N11 en Galapagos en een schommel bovenop de berg bij de Teleférico. Hopelijk wordt het allemaal geüpload.

18 juli - Reisdag naar Ecuador

Vanmorgen zijn we vertrokken met een rechtstreekse KLM-vlucht naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Altijd nog goed voor een vlucht van ongeveer 11 uur.
De eerste indruk van Ecuador is een land met een redelijke welvaart. Niet al te armoedig en de luchthaven was in ieder geval zeer modern. We waren in een poep en een scheet door de douane, geen gedonder met visa, nee, gewoon een stempeltje erbij in je paspoort en op naar de bagageband.
Vervolgens leer je de mensen van de groep en natuurlijk de reisleider kennen en dan hop, naar het eerste hotel, midden in Quito.
De reisleider heet Marc en is getrouwd met een Ecuadoriaanse vrouw en woont al lang in Ecuador. We hebben nu al meer info over Ecuador en onze reis van Marc gekregen dan onze reisleider van vorig jaar in Madagascar. Quito is bijvoorbeeld formeel de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld en er leven ongever 2,5 van de 17 miljoen mensen. Net zoveel als Nederland dus, maar Ecuador is 7 keer zo groot als ons kikkerlandje. Gemiddeld ligt Quito op een hoogte van 2850 meter en dat merk je best als je even een trap op loopt. Ecuador is ook een land met forse bergen en ongeveer 80 vulkanen waarvan er ongeveer 13 actief zijn. Vlakbij Quito ligt de hoogste vulkaan ter wereld  (over de 5000 m) die sinds een jaar of 5, na zeer lange tijd, weer actief is geworden.
In Ecuador is het 7 uur vroeger dan in Nederland. Terwijl ik dit schrijf is het tegen 04.30 uur in Nederland. Begin van de avond waren we behoorlijk moe maar dan moet je toch doorgaan om zo snel mogelijk aan de nieuwe tijdzones te wennen. Ook wordt al voorspeld dat we last kunnen krijgen van de hoogtes waarop we voorlopig nog even zitten. Extra veel drinken is het devies, dus dat gaan we dan ook doen.
Zo, de echte reiskop is eraf en nu de wifi testen of er een fotootje meekan met de eerste blog.

Een nieuwe rondreis staat voor de deur....

Deze zomer maken we een rondreis die al lange tijd op ons verlanglijstje staat, namelijk naar Ecuador en de Galapagos eilanden. Voor het eerst bezoeken we een Zuid Amerikaans land en als kers op de taart eindigen we de reis op de Galapagos, beroemd om zijn unieke flora en fauna.
We vliegen met deze Djoser groepsreis rechtstreeks met KLM naar Quito, we verblijven een aantal dagen in een jungle ecolodge die alleen per boot bereikbaar is, we maken een treinreis door het Andesgebergte en vliegen vervolgens door naar de Galapagos waar we 4 van de eilanden bezoeken. Daarna gaan we weer terug naar het vaste land waar we vanaf Guayaquil terugvliegen naar Nederland.
Zoals de laatste jaren gebruikelijk is houd ik van de bijzondere reizen een blog bij en neem ik jullie mee naar deze mooie landen. Ik hoop wat te kunnen vertellen en laten zien van de natuur, de mensen en onze belevenissen. En natuurlijk is de frequentie van posts behoorlijk afhankelijk van de beschikbaarheid van internet. Als internet het toestaat probeer ik natuurlijk ook zoveel mogelijk foto's mee te sturen.